N.a.v. een laatste trip die Iris naar de Bauzies maakte tijdens Sukkot 2022, stuurde zij onderstaande film voor support. Ter toelichting schreef zij op 25 juni 2022 het volgende:
Omdat er geen commentaar is bij deze film, slechts wat inspirerende liederen, wil ik voor de duidelijkheid een paar dingen aanhalen, die je te zien krijgt:
De film begint met foto’s van ons eerste contact met de Bauzies. De Vader heeft hen niet vergeten. Ze ontdekken vele nieuwe dingen, ook de radio waarmee we ons elke dag melden en soms gesprekken kunnen voeren met collega zendelingen. Toen ze leerden over bidden, dachten ze dat je met God kon spreken via de radio. Sirabe vroeg of hij mocht bidden, het was ontroerend om hem “Stroomopwaarts te horen spreken”, zoals ze gebed noemden.
Je ziet ook hoe wij eerst per boot letterlijk stroomopwaarts voeren om het eerste contact te leggen met deze groep Bauzies. Daarna begonnen we gebruik te maken van kleine vliegtuigjes en de helikopter. In het begin waren de mensen bang, verscholen zich in de bosjes. Later begonnen ze te praten tegen de piloten die ons naar het eerste dorp in Neiao brachten. Dat waren de enige mannen die ze zagen. Ze vroegen ons in die eerste tijd, wanneer komt jullie “piloot”?
Het was even lastig om uit te leggen waarom wij geen “piloot” hadden, hoewel we daar wel waren in de naam van de grootste Piloot!
Met speelgoed (niet allen voor de kinderen) begonnen we hen voor te bereiden op leren lezen en schrijven. Ook een heel avontuur, waar ik nog veel verhalen over zou kunnen vertellen. Wat ontdekten ze daarnaast ook vele dingen, zoals je zelf te kunnen zien op de achterkant van een stoel. Dingen na te maken met het speelgoed, zoals Paulus een helikopter maakte en daar een grasspriet in stak aan de voorkant. Toen ik vroeg, wat is dat, had hij geen woord om het uit te leggen. Na het allemaal uit te beelden begrepen we eindelijk, dat hij de antenne bedoelde.
We laten jullie ook zien, hoe wij daar eerst woonden en later met hulp een beter huis konden bouwen, wat uiteindelijk door termieten werd opgegeten en ingestort is. De mensen woonden in eenvoudige hutjes en wij gingen regelmatig bij hen op bezoek, of ze kwamen bij ons op de veranda zitten, waar we later ook samenkomsten zijn gaan houden.
De vader van Paulus gaf ons toestemming met zijn vingerafdruk om te beginnen met de aanleg van een airstrip, eerst voor de helikopter en daarna voor een vliegtuigje. Hiervoor brachten we gereedschap en ook een kruiwagen. De ontdekking van het eerste wiel! Wat ontdekten ze veel nieuwe dingen. Ook het begrip van tijd, weken, maanden (dat tijdsbegrip kenden ze van de maan) en jaren. Aantallen waren veel moeilijker, als je maar tien vingers hebt en twee voeten. Dat maakte het begrip geld ook heel moeilijk uit te leggen, want in Indonesia betaal je in 10.000-en tot 100.000-en zelf in miljoenen.
Er ontstonden nieuw dorpjes waar ze naartoe verhuisden. Helpers kwamen om te helpen bij de uiteindelijke airstrip in Fona, anderen kwamen om ervaring op te doen. Paulus ging naar de stad om te leren lezen en schrijven, en Indonesisch te spreken, zodat hij naar de Bijbelschool kon. Ook andere jongeren uit de stad werden voorbereid om zelf uitgezonden te worden.
Paulus werd officieel uitgekozen als “Kepala Desa” (dorpshoofd) en vond een vrouw uit een andere Bauzi-plaats (Noiadi, waar de Bijbelvertalers werkten). Wij hebben de bruidsprijs voor haar betaald en later Paulus en Selfina’s huwelijk ingezegend.
In Noiadi werd het NT in Bauzi ingewijd en daar was Paulus ook bij. Een drama werd opgevoerd, terugkijkend naar het duistere verleden en het ontvangen van het evangelie wat iedereen nu kan lezen. Deze opnames zijn gemaakt door Paul Westland, die zelf later in zijn vliegtuigje is neergestort en omgekomen. Er wordt een prijs betaald voor het brengen van het evangelie in de jungles van Papua, volgend in de Weg van Yeshua. Maar wat een vreugde bij het ontvangen van Het Boek. Je ziet in de film ook de vertalers, het echtpaar Dave en Joyce Briley.
Dan is de tijd aangebroken voor Paulus en Selfina om terug te keren naar Fona. Een lange reis te voet door de jungle, die Pieter Visser ook maakte.
Wij begonnen onze reis naar de Bauzies via kronkelende rivieren, maar nu is er een airstrip, waar Paulus en Selfina de eerste vlucht opwachtten en ik het voorrecht had om met Victor als eersten te landen. Janny kwam later met het volgende vliegtuig.
Er is een feestmaal voor ons klaargemaakt en in een grote kuil met hete stenen gekookt. Knollen met groenten en varkensvlees.
Het vliegtuig vertrekt om met de volgende vlucht terug te komen. Intussen wordt de airstrip gecontroleerd en praten Victor en ik met de mensen, die ik lang niet gezien heb.
Later komen wij terug voor een aantal dagen om Pieter en zijn broer, met Yulianti die naar de Bauzies werd uitgezonden te begeleiden. Dat was een geweldig weerzien. Dat was ook ons laatste bezoek aan de Bauzies zo’n tien jaar geleden.
Inmiddels is het dorp uitgebreid met betere huizen en een “kerkgebouw” en is er een groep oudsten, die toen al het leiderschap opnamen en mij over drie maanden zullen ontvangen ….